Geen bericht, goed bericht

Heey Allemaal!!!

Hier dan ein-de-lijk weer een bericht van mij.. Het heeft even geduurd; het lag deze keer niet aan 't internet, nee beste mensen -> ik heb een vakantie gevierd, whaha! De laatste twee weken op Phuket heb ik zulke leuke mensen ontmoet die ik even moet voorstellen: een Israëlische broer Eyten (42) en zus Ayelet (35) + Engelse Andy (27) en zijn Vlaamse vriendin Lisa (23). Zie foto's.. Dagelijks trokken we met hun op: naar 't strand, samen eten, samen zwemmen, samen hangen, samen stappen en ga zo maar door.. Ik moet bekennen dat ik dus heel weinig gedaan en gezien heb, maar die sfeer was zo relaxed en waardevol dat ik er met veel plezier naar terugkijk. Ik ben tot nu toe 1x ziek geweest; ik werd getroffen door de ééndaagse ‘stomach flu', waarbij je gehele inhoud er zowel van boven als van onder uit komt totdat er niks meer van over is... Het heerste daar, dus ja, weinig aan te doen he!

Gisteren zijn we van Bangkok naar Hong Kong gevlogen met Royal Jordanian

Het was al donker toen we aankwamen. Eenmaal buiten was 't toch ff wennen aan de totaal andere temperatuur. Lekker windje, wat fris en regen, ofwel mijn favoriete weerbericht!! Na een paar uur al de stad in gegaan en het is niet te geloven, maar je bent gewoon in 't Westen, niet in China. We gingen naar Lan Kwai Fong, dé place 2 be om uit te gaan. Echt alleen maar expats, zakenlui en travelers zoals wij. Dus we konden ons daar zeker vermaken, haha!!

Ons hotel is al gevestigd op Hong Kong Island, dus alles is vlakbij. We zitten trouwens op de 27e verdieping met zijzicht op de haven, super natuurlijk! Vandaag ff het centrum opgezocht.. Veel gelopen en iets wat ik niet verwacht had: het zijn soms echt hele steile straten, zoals in San Francisco (denk aan die films

) Ook rijden er hier allemaal hele smalle dubbeldekker trams, die ik echt geweldig vind! Ze zijn alleen niet zo praktisch -> er kunnen weinig mensen in en je moet er perse voorin uit en er is geen stopknop, dusss leef je in bij de gedachte om uit te stappen.. In 't centrum vind je alle maar dan ook alle superbekende mode winkels. Van Dior to Prada en Manolo Shoes (Sex and the City!!!) tot een mega Armani store. Het is gewoon een New York in Azië denk ik. Dat kan je dus ook terugvinden in de prijs, maar dat even terzijde.

Komende dagen willen we met de ferry naar Kowloon en Macau. Heel benieuwd hoe dat is..
Oja! Het eten...hoewel het dus zo Westers is, was 't vanmorgen erg moeilijk om een normaal ontbijt te vinden, dusja wat neem je dan? Rijst met spaghetti saus en een eitje.. Het is even wennen dat er altijd warm gegeten wordt, maar ik pas me wel aan, no problemos!

Over een paar dagen meer..

Groetjes en Veel Liefs

Anita

PS: tijdens m'n laatste avond in Bangkok heb ik sprinkhanen en larven gegeten, super lekker en crispy!!!!!!!

Thailand, Fraailand

Hallo Allemaal!
Zooo hier dan m'n eerste bericht uit Thailand. Afgelopen maandagavond ben ik samen met Nick (studiegenoot; zelfde trip en stage) vertrokken naar Bangkok. We moesten overstappen in Frankfurt. Na nog geen 5 minuten wachten voor de gate werden we in 't Duits omgeroepen! Hmmzz..stond er een stewardess van Lufthansa met een glimlach op d'r gezicht met 2 nieuwe boarding passes -> we moesten onze oude inleveren en kregen een nieuwe, MAAR met business class!!! Muwhahaha, ongelooflijk; een vlucht van 10 uur en dan languit naar een film kunnen kijken en op je zij slapen De vlucht was dus geen excuus om brak aan te komen in Bangkok. Helaas gold niet het motto: een goed begin is 't halve werk.. Na een taxi gepakt te hebben naar ons reeds geboekte hotel vlakbij Kaosan Road waren we aan het dwalen. Pas na ruim een uur met onze zware koffers + 2 tassen rondjes te hebben gelopen op zoek naar het goede hotel (er waren d'r nóg 5 met diezelfde naam) waren we toch wel weer redelijk gesloopt.

Bangkok : super lekker + goedkoop eten op straat, enorm druk verkeer met de grote walmen uitlaatgassen, een stad waar je echt niet langer moet blijven dan 3 a 4 dagen. Oja en als 't regent dan zijn binnen een kwartier de straten volgelopen tot aan je knieën EN ineens zie je het ongedierte rondrennen alsof ze opgeroepen zijn om zich te verzamelen.. Voor mij dus een goede reden om even op 1 plekje te blijven zitten en me niet te verroeren.

's Avonds wat cafés opgezocht wat daar ook goed te doen is; er zijn bijna alleen maar toeristen en met dat woord bedoel ik eigenlijk backpackers (waarvan half Australië

). Koasan Road lijkt eigenlijk best veel op Kuta (Bali), waar je tot diep in de nacht nog een biertje kan pakken. De meeste van jullie weten denk ik wel dat je hier heel veel oudere Westerse mannen ziet met Thaise vrouwtjes/meisjes. En er zijn ook veel ‘ladyboys'; de knapste meisjes die hun mannelijkheid goed hebben weten te verbergen...

De volgende dag wilden we naar the Grand Palace, maar we waren even vergeten dat je dan een lange broek aan moest en bedekte schouders. Nah, dan maar de volgende dag...dachten we. Toen zijn we maar met een long tail boat een rondvaart gaan doen van ca. 1 uur. Veel krakkemikkige huisjes met golfplaten op 't water. Ik zat me even te bedenken hoe het in het regenseizoen is, maar ik denk dat je dat liever niet wil weten. Eenmaal weer aan wal werden we op straat aangesproken door een Thaise student die Engels kon (heel schaars naar mijn beleving). Hij zei waar we allemaal nog naar toe konden gaan en stippelde een hele route voor ons uit. Hij hield een tuktuk aan (echt mijn absolute favorite) en zei hem waar we heen wilden. Zo hadden we een private tuktuk voor een halve dag ofzo!! Wat tempels gezien en uiteindelijk belandden we bij de T.A.T om de trip naar 't eiland Phuket te regelen. Dat bleek dus veel moeilijker te zijn dan we dachten. Deze hele periode blijkt dus ALLES vol te zitten, vanwege het Chinese Nieuwjaar. Niet op gerekend natuurlijk dat het hier ook zoveel gevierd wordt.. Ook het plan om met de trein te gaan, hadden we toch maar geschrapt -> duurt 16 uur met overstap en met onze bagage echt niet relaxed. Dus vlucht geboekt, whahaha, als het ook makkelijk kan..

Voor de acco hadden we Angelique gebeld; ook een studiegenoot die haar stage in Chalong al is begonnen. Zij kon makkelijk iets regelen en nu zitten we in Shanti Lodge, zowat achter haar huis! Waar zij woont, zitten nog 4 Zweedse meiden en 1 Bulgaarse die ook ITMC doet. Dus erg gezellig allemaal, het in contact raken met anderen gaat overigens super makkelijk hier! Iedereen reist, heeft verhalen, kan Engels, huppakee. Maargoed.. Angelique kent natuurlijk alle ins & outs, dus vandaag is ze met ons mee gegaan naar een rustig strandje met heerlijke golven en helder water!!! Ook hebben we een scootertje gehuurd voor de komende 2 weken -> Nick rijdt. Het verkeer is trouwens lang niet zo chaotisch als op Bali, dus geen zorgen.

De mensen zijn trouwens in de meer toeristische gebieden echt onaardig, puur op geld gericht en totaal geen enthousiasme. Hier in Chalong valt het gelukkig nog erg mee, maar toch is het me wel echt opgevallen.

Morgen naar een goodbye party van één van die Zweedse meiden. En voor de rest willen we wat tripjes maken naar andere eilanden, ofwel: echt nog even genieten van onze vrije tijd!!
Maarre zodra ik wat meer gedaan heb dan stuur ik wel weer een update, maar niet te veel, want anders worden jullie nog jaloers, haha!!

Tot de volgende keer!

Houdoe he!

-X- Anita

PS: mijn huid is al een beetje de rood/bruine kant opgegaan... Helaas hebben ze hier bijna alleen maar whitening cream te koop om het tegenovergestelde effect te creëren en die wil ik niet!!

Nieuw Avontuur

Hallo Allemaal!
De één is er al van op de hoogte, de ander nog niet...Maar ik ga op 4 februari dit land weer eens voor langere duur verlaten. Dit keer staat m'n stage op de planning in BEIJING, CHINA!!! Stageperiode: 3 maart - 31 augustus. Bedrijf: Star Professional Programs; een touroperator gericht op de zakelijke markt (voor de enthousiaste lezers onder ons, check: http://www.professional.com.cn/ ).

Even in 't kort:
De koude carnavalsvakantie ruil ik om voor een warmere bestemming: Thailand. Daar reis ik richting strand en weer terug naar Bangkok. Op 23 februari vlieg naar de stad met de wolkenkrabbers -> Hong Kong! De 28e zal ik die plek omruilen voor een andere miljoenenstad, namelijk Beijing!! Pas op 4 september kom ik terug naar Nederland, dus in die tussentijd kunnen jullie hier en daar een reisbericht van mij verwachten.

Liefs Anita

Last Episode

Hallo iedereen!

Inmiddels alweer te vinden in Nederland sinds maandagochtend, maar toch even een laatste update om het reisverhaal af te maken.

Vorige week donderdag gingen de jongens en ik met de scooters naar de oostkust. Ik zat achterop bij Lalith, omdat ik dat voor mezelf wel wat veiliger vond aangezien ze hier dus aan de andere kant van de weg rijden. Het verkeer op Bali is vaak een grote chaos; er wordt aan alle kanten ingehaald, auto's rijden soms precies in 't midden op een tweebaansweg en iedereen negeert de max. snelheidborden. Scooters worden bereden door jong en oud.. Er is niet echt een limiet -> het is de normaalste zaak als er een vader, moeder en 2 kinderen op zitten. In plaats van de ruime auto's die wij hier gebruiken, hebben ze daar 1 scootertje om er met 't hele gezin op uit te gaan. Ook zie je kinderen van ong. 12 jaar de jongere kinderen naar school brengen. Officieel moet je daar 17 zijn om een scooter te berijden, maar in de praktijk is daar dus weinig van te merken.

Anyway, naar de oostkust. Onderweg kwamen we langs een zwart strand, waar we het niet konden laten om even in te zwemmen. Die stroming was ongelooflijk sterk, maar het strand en water was echt mooi. Eenmaal in Padangbai (zoiets) kwamen we ook bij een mooi strand terecht, maar wel vol met bootjes, dus niet echt geschikt om in te zwemmen. Lokale mensen verwezen ons naar ‘Blue Lagoon' wat zich 'over die heuvel daar' bevond. En echt hoor, wat je je bij die naam voorstelt, kwam uit. Gewoon too nice to describe. Check some pictures :-P We waren niet de enigen, ook niet zo gek natuurlijk, maar het was absoluut niet overbezet. Ik sprak met een Nederlands echtpaar die al jaren in Indonesië komen. Het was wel interessant wat ze vertelden, omdat ze al in 1969 op Bali waren geweest. Zij hebben dus écht een ontwikkeling van het eiland meegemaakt en vertelden hoe het er vroeger uitzag..
Eenmaal terug in Ubud zeiden we ‘goodbye' to Sania's House en was 't een ‘welcome' in Kajane Mua om te genieten van de luxe die het te bieden had. Onze bagage werd ook opgehaald vanuit Sania's en gedragen naar de kamers. Whaha, dat scheelde wel voor mij, want ik had inmiddels 4 tassen.. We kwamen de kamer in en ‘oohh' die badkamer, dat bed, alles! Overal lagen Balinese bloemtjes (genaamd Frangipani) die een beetje naar citroen roken. Marloes en ik waren helemaal blij met dat grote bed, zodat we niet elkaars deken konden afpakken, whahha. Maarja, dan heb je nog altijd de dingen van buitenaf die ondanks alles je slaap toch kunnen verstoren, waaronder het tropische onweer... Ik heb nog NOOIT zulk hard onweer meegemaakt en het was echt eng, alsof het zich precies laag boven ons dakje bevond en het aangesloten was op 40 stereo's. Marloes had amper geslapen, Tim en ik hadden het ook zeker gehoord. Maar het frappante was dat Lalith en Chris er helemaal niets van meegekregen hadden; bizar!
Met een ontbijtje op het balkon begon de laatste dag in Ubud. Een goed begin. Overdag nog eens over de markt geweest, waar de laatste souvenirs en schilderijen voor een lagere prijs gekocht werden. Eind van de middag spraken we met een lid van de Banjar; een gemeenschap die uit ong. 100 families bestaat en de lokale bevolking dus vertegenwoordigt. In Ubud vroegen we ons bijvoorbeeld af hoe het kan dat de cultuur nog zo goed voelbaar is. Dat is dus vooral aan de Banjar te danken. Zo zijn er regels dat alles rond 22.30u. gesloten is, er geen discotheken mogen komen, het onmogelijk is dat er zich een McD of KFC vestigt etc. Ze hebben dus redelijk de touwtjes in handen, aangezien er 13 Banjars zijn in regio Ubud!
's Avonds om half 8 waren we uitgenodigd om met Oni in het hotel te eten. Hij vertelde veel over het land, o.a. dat het zo corrupt is, vooral de politie.. En de extra tax die je in een restaurant nog moet betalen, gaat niet naar de overheid voor infrastructuur, nee dat blijft gewoon dicht bij de eigenaar zelf.. Anyway, het was erg gezellig en ‘t eten was van goede kwaliteit. Pas om half 11 keerden we terug naar onze kamer, waar we onze spullen nog even pakten voor de volgende ochtend.

Zaterdagochtend om half 8 reden we met het taxibusje van Kajane naar Kuta. Na eindelijk de acco te hebben gevonden, waar half NHTV ook zat, konden we naar 't strand. Marloes en ik bleven in Kuta met nog een groepje meiden. 's Middags hadden Francis en ik een surfboard gehuurd voor een uur en ja mensen, ik heb gesurft! Whaha, na een paar keer proberen, kon ik al op die plank staan! Helaas waren die golven die dag golfjes. Maar wat een sport zeg en best vermoeiend! Je springt op die plank, peddelen (alsof je dan vooruit gaat..) en dan met de golf mee. Aan het eind moet je dus weer terug die zee in en daar gaan we weer! Als ik in Australië gewoond had, dan wist ik het wel!! Misschien zorgt die klimaatverandering wel voor wat meer hoge golven in de Noordzee..
‘s Avonds voor de laatste keer in Kuta uitgeweest in de Bounty, een club wat ik niet aan andere aanraad. Go somewhere else! Ze draaien altijd dezelfde muziek, precies hetzelfde.. Maarja, wij waren geen Kutakenners, dus gingen we maar naar de plek waar de rest ook heenging, zodat we die ook weer es zagen.. Degenen die we ook altijd zagen, waren de ‘shemales' / ‘ladyboys' waarvan je er heel veel hebt op Bali. Ze maken mooi gebruik van de dronken Australische mannen die geen verschil meer zien..

Zondag verbrande toast als ontbijt met wat zoete juice -> we waren de luxe blijkbaar te snel gewend geraakt. De laatste Kuta-uren waren ingegaan. Strand, zwemmen, zonnen, inpakken, douchen en dan....naar the airport. Als aanmoediging begon het keihard te regenen. En dan ook echt een hevige regenval, waardoor de wegen binnen een half uur helemaal onder water stonden (20 cm?). Bevestigt meteen het goede afwateringssysteem van Kuta.. We vertrokken om 20.10u. vanuit Denpasar naar Singapore. Daar stapten we over en dat ging allemaal nog snel ook! Gewoon dr in en dr uit met 5 security poorten of paspoortcontroles.. Dus om 23.45u. was het zover: Back to Blanda.. Een paar uurtjes geslapen en toen was ik 't zat..dus ging ik films kijken

Maarliefst 4 films rijker geworden en naast mij probeerde de zon op te komen. Ik zat bij 't raam en had een mooi zicht op de oranje strook rondom de aarde. Aangezien we terug in de tijd gingen, werd de zonsopkomst uitgesteld, sehr nice..
We landden 3 kwartier te vroeg en waren weer in Nederland, het voelde aan alsof we een weekje weg waren geweest, zo snel is alles gegaan! Van een Jetlag heb ik weinig last gehad, gelukkig.

Nu moeten we verder met het verwerken van alle gegevens en een presentatie in elkaar flansen, zodat ze kunnen zien dat we wat gedaan hebben daar

Daarna gaan we met de destination analysis verder naar de pre-feasibility study. Dus we kunnen nog even..
Hoop dat jullie het leuk vonden om m'n verhalen te lezen. Ik heb het uitgebreid beschreven, zodat jullie je beter konden inleven wat ik heb meegemaakt. Heel erg bedankt voor alle berichten.

Alle liefs,

Anita

Goed Genetwerkt

Selamat Sore!

Vrijdagochtend om 09.00u. hadden Lalith, Marloes en ik een meeting met Oni Arianto (general manager) in het Kajane Hotel. Hier waren Marloes en ik op de 1e dag naar binnengelopen aangezien het er heel mooi en lux uitzag.. De prijzen waren best hoog voor studenten zoals wij en dus hadden we maar een afspraak gemaakt om toch nog een reden te hebben om daar weer eens naar binnen te lopen

Oni was een heel relaxte vent en vertelde veel uit zichzelf over Ubud en het hotel. Het was eigenlijk meer een gezellig gesprek dan een interview waarbij je de afstand voelt.. We hadden veel gelachen en op een gegeven moment noemde hij ons ‘friends'. Hij vroeg ineens ‘Where do you stay at the moment?' Nadat wij vertelden dat we in Sania's House verbleven, wilde hij weten hoeveel we daar voor betaalden. 'You can stay here if you want for the same price'. If you want: duhhh! Dus wij hadden goed nieuws te vertellen toen we terugkwamen. Donderdag en misschien vrijdag mogen we daar overnachten! Ook waren we van plan om mountainbikes te huren en vroegen we aan hem of hij nog tips had.. Nou is het zo dat, tijdens het verblijf, we dan gratis mountainbikes kunnen gebruiken en dat hij wel met ons mee wil. Ook weer geregeld; nu nog kijken of 't ook echt gaat gebeuren, want we willen graag een tocht doen om 03.00u. in de ochtend om de zonsopgang te kunnen zien..

In de middag hadden we met 2 docenten een afspraak en we zitten voor het onderzoek op de goede weg, dus dat jullie niet denken dat we hier niks doen :-P.
Zaterdag hadden we geen ‘verplichtingen' en namen we alle tijd; gezwommen en gekaart. 's Middags gingen we nog even naar Oni om te ‘bevestigen' dat de andere 2 jongens ermee instemden om in Kajane te verblijven. Hij had weer goed nieuws: hij nodigde ons uit om maandag mee te gaan met het personeel in verband met een jaarlijkse ceremonie. De meerderheid van de Balinese bevolking is Hindoeïstisch en ze komen uit heel Bali om deze ceremonie bij te wonen. Wij wilden hier natuurlijk heel graag naartoe, zonder er iets bij te kunnen voorstellen.

Zondag gingen we naar het Noorden van Bali om Lovina Beach te bezoeken. We hadden onze ‘private driver' geregeld die we de hele dag ingehuurd hadden

Na een paar uurtjes in 't busje gezeten te hebben, kwamen we terecht op een toeristloze plek. Er waren daarentegen wel heel veel winkeltjes en lokale lui die (je ziet 't al van verre aankomen) op ons afkwamen en ons iets wilden verkopen. Dat begint echt irritant te worden, want ze blijven je achterna lopen. Heel toevallig kwamen we een ander ‘Ubud-groepje' tegen, waarmee we samen konden lunchen. Zij waren zaterdag al in Lovina aangekomen en hadden de vroege zondagochtend op zee doorgebracht met de hoop dolfijnen te zien. Geen flipper te zien, alleen wat walvissen in de verte. Het strand daar is not very attractive. Donker zand (ok), maar dat je niet kan zwemmen, omdat er heel veel afval in het water ligt, is wel een tegenvaller. Dit is trouwens niet veroorzaakt door toeristen, maar gewoon door die lokale lui zelf.. Maarja wij kwamen om te snorkelen, dus gingen toch wat verder de zee op. Onder water was het wel geweldig hoor! Ik heb nog nooit in zo'n mooi aquarium gezwommen; fluorblauwe visjes, clownvissen, zebra's, ‘foute-jaren-'90'-discokleurige vissen, kleine inktvisjes en roggen..er waren geen Steve Irwin taferelen, maar de lucht was wel enorm dichtgetrokken. Het begon wat te druppen en we gingen terug naar land. Het bootje van Lalith en Marloes was al onderweg, maar met die van ons was natuurlijk weer wat mis; de motor startte niet. Intussen regende het veel harder; andere boot was uit zicht, Tim had nèt z'n shirt aan, Chris en ik waren wat aan het prutsen met een peddel. Van die man moest ik de motor vasthouden (lekker die olie) en Chris sprong in 't water. Whaha, wát een moment. Bleek dat die man de motor met té veel olie had ingesmeerd, waardoor het allemaal wat te ‘glad' verliep.... Eenmaal terug ontmoetten we een verkoper die wel wat Nederlands kon; hij is al heel lang Foster Parent kind van een Nederlands gezin. Wel bijzonder, want hij was al 37 jaar en kon ‘the support' ook weer voor zijn kinderen gebruiken.
Op de terugweg stopten we bij de Gitgit Waterfall -> de grootste van Bali en nice 2 see.

Maandag was het zover.......... Voordat het 16.00u was, hadden de jongens nog even snel een sarong gekocht. We gingen naar het hotel en werden al verwacht. Er kwam iemand naar ons toe met een stapel kleren. Wij zeiden dat we al onze eigen sarong hadden, maar niet precies wisten hoe die om te doen. Maar zij had het over ‘incomplete'.. Alleen een sarong was dus niet genoeg; de jongens moesten er nog een doek overheen dragen en 1 op 't hoofd (zoals die van Neef Lonny). Marloes en ik hadden expres iets aangedaan dat de schouders bedekte, maar er moest blijkbaar nóg iets overheen. Na veel gepas en gedoe waren we klaar voor vertrek. Tijdens de bustrip zag je heel veel mensen langs de kant naar ons staan kijken. Dan voel je je toch best ongemakkelijk dat je als toerist hier nou ook nog es bij moet zijn. Na ongeveer 45 min. kwamen we aan bij de eerste tempel Batur, hoog in de bergen gelegen. Het was druk! We stapten uit en moesten nog een stuk naar boven lopen, heel comfortabel in een sarong, waarbij 't net lijkt alsof je kleine stapjes neemt omdat je gebonden voeten hebt ofzo.. Geen toerist te zien. De jongens van het hotel vonden het hartstikke leuk dat we erbij waren en legden ons van alles uit. We stapten de eerste tempel binnen (gewoon in de openlucht) en we zagen iedereen op de grond zitten. Iedereen had wel iets wits aan; ‘t was net de pelgrimstocht naar Mekka.

Anyway de volgende groep was aan de beurt. We gingen zitten op de stenen grond; vrouwen op de knieën (help) en mannen relaxt in een kleermakerzit. Voor je had je allemaal offertjes die je moest gebruiken bij 't bidden. De eerste keer zonder iets in je hand. De 2e t/m 4e keer met een bloemetje in je hand of haar en de laatste keer niks in je handen. Je hoorde zo'n belletje rinkelen dat aangaf wanneer het begon. Het was echt een hele andere wereld die je je niet kan voorstellen. Allemaal wierook enzo. Na het gebed kwamen er allemaal priesters. Per persoon kreeg je eerst water over je hoofd, dan 3 x in je hand wat je moest opdrinken en dan nog 2 x wat je zelf over je gezicht en hoofd moest gooien. En toen kregen we nog wat rijst wat we op ons voorhoofd moesten plakken (waarvan de helft blijft zitten).. Dit ritueel hebben we een aantal keer herhaald die avond. Tussendoor zijn we ook nog gereden naar een andere tempel Besakih. Jammer dat 't zo donker was, want anders hadden we een ge-wel-dig uitzicht vanaf de berg. In de bus kregen we per persoon een maaltijd in een kartonnen taartdoos met wat Balinees scherp eten (mam ik mis de appeltaart).. Marloes en ik zijn blij dat we ingeënt zijn tegen de buiktyfus, want dat eten was al helemaal koud en zag er niet uit..maarja we hadden honger.. 's Nachts kwamen we weer aan in Ubud.

Gisteren hadden we een interview met de eigenaar van de Dragonfly; een overdreven vrouw uit San Fransisco, btje nep.. De afspraak met de Zoon van de Koning gaat waarschijnlijk niet door; hij is te druk en we zouden gebeld worden (de andere groepjes ook) maar dat gebeurd niet dus ik zie t somber in

Whaha, wat maakt ‘t ook uit he?

Ik hoor van iedereen dat het zulk heerlijk weer is in NL, volgens mij gebeurd dat altijd als ik op studiereis ben, geniet ervan!!

Liefs Anita

Ubudstikistan

Hai Iedereen!

Hier nog een bericht uit Bali, maar dan uit een andere omgeving, namelijk UBUD!!
Zaterdag gingen we met een stuk of 50 man raften. Vanuit het hotel in Legian werden we om 8 uur 's ochtends opgehaald en reden we zo'n anderhalf uur naar de Ayung River. In groepjes van 5 werden we in de bootjes geplaatst, maar voordat het zover was, moesten we eerst honderden treden naar beneden lopen. De rivier ligt heel diep, dus eenmaal in het water kijk je je ogen uit naar de omgeving; in een groene kloof.. Je moet je een soort regenwoud voorstellen met van die watervalletjes die naar beneden blijven komen. Helaas kon ik onderweg geen foto's maken, 1 x kregen we wel even de gelegenheid, maar dat was net zo'n stuk waar 't allemaal wat lager was. Het raften was supervet. Ik zat achterin en 't ging er soms best wild aan toe. Ik was er niet uitgevallen hoor, maar was wel een keer OP Marloes gevallen die vervolgens op Chris zat

Aan 't eind stond er zo'n manneke met een groot fototoestel, alsof je in 't bootje van de ‘Piranha's' zit in de Efteling en achteraf de foto kan kopen. Dit hebben wij dan ook gedaan, want iedereen stond er enorm enthousiast op, haha. Al snel na de lunch konden we al die trappen weer oplopen en aangezien ik zowat voorop liep, was ik steeds doelwit #1 voor de mensen die kleine prut probeerden te verkopen. 't Was wel gezellig hoor, het gesprek bestond voornamelijk uit ‘no, thank you' en zo werd ik goed afgeleid van de beklimming upstairs. We kwamen trouwens uit in de regio van Ubud waar wij moesten zijn, maar op de heenreis kon onze bagage niet mee, dus we gingen gewoon weer gezellig mee terug naar Legian. Intussen had Lalith wat onderhandeld met de chauffeur en konden we met ‘tzelfde busje mee terug naar Ubud.. Dus we waren nog geen 10 minuten in Legian, pakte onze bagage en stapten weer in 't busje in voor RP 150.000 (dus minder dan 3 euro p.p). Relaxte lift als je 't zo kan noemen. We waren enorm benieuwd naar ons gebied -> Jalan Wanara Wana; letterlijk ‘straat Monkey Forest', want we waren al es door Ubud gereden, maar dat was meer over een snelweg. De chauffeur had een paar ideeën waar we konden verblijven. De acco's lagen alleen wat boven ons budget.. Maargoed het was enorm aardig van hem, want hij hoefde ons alleen maar ergens af te zetten. Uiteindelijk raadde een man uit een hotel ons een ‘guesthouse' aan; bij de locals in huis. Dit vonden wij natuurlijk helemaal geweldig en kwamen zo in onze eerste acco terecht. De verhuurder was enorm enthousiast en raadde ons een optreden van een traditionele Balinese dans aan; hij verkocht de tickets.. Dus wij gingen daar uiteraard naartoe. We kwamen wat laat aan dus hadden al een paar scènes gemist, maar voor ons is 't toch allemaal zo'n beetje hetzelfde en we waren sowieso kapot van die hele dag. Het was wel heel mooi hoe alles uitgedrukt werd en de kostuums zijn ook niet onaardig! Die zelfde avond kwamen Marloes en ik terug in 't guesthouse en er zat dus een vette-grote-ranzige-dikke-vieze-met-van-die-mega-voelsprieten-kakkerlak! Tja, uiteraard kom je die tegen hier in een tropisch klimaat, maar wij wilden toch liever ergens anders heen, want als er 1 is, zijn dr altijd meer en het was de bedoeling om die nacht heerlijk uit te rusten en niet wakker te liggen met de gedachte waar er 1 kan zitten. Dus we pakten ons rugzakje met alleen de dingen die we nodig hadden en gingen op zoek naar een andere kamer voor 1 nacht. We kwamen meteen langs allerlei hotels waar we ons visitekaartje van de NHTV konden achterlaten, aangezien we hier ook afspraken met hun moeten maken.
De volgende dag gingen we met z'n allen op zoek naar 'n nieuwe accommodatie, omdat de jongens ook niet echt stonden te springen om in 't guesthouse te verblijven. We zitten nu in een hele leuke accommodatie; bungalow (meerdere verdiepingen, waarvan wij er 2 beheren incl. ontbijt en zwembad. We verkenden meteen de buurt van Ubud en konden dan ook een enorm verschil merken met Kuta en Legian! De temperatuur is hier stukken beter; veel zachter. Dat komt allereerst doordat we hoger zitten, maar ook doordat het hier vaker regent, waardoor het dan afkoelt. De mensen in de winkels zijn heel relaxt/rustig/nemen de tijd voor je en zijn minder pushy. Men noemt Ubud de cultuurhoofdstad van Bali en dat is ook zeker waar! Er is kunst te vinden in de vorm van houtsnijwerk, culturele beelden, schilderijen en traditionele optredens. Hier doet iedereen tenminste nog z'n eigen ding en is niet alleen maar gefocused op toeristen. De lokale bevolking hecht nog veel waarde aan de vaste rituelen (Hindoeïsme). Hier hoor je geen harde ‘Westerse' muziek als je op straat loopt, maar tempelmuziek dat meteen het hele plaatje compleet maakt.. Hier zit je ook volop in de begroeiing van de natuur, heerlijk. Qua dieren is hier alles 2x zo groot; spinnen, slakken, padden, mieren etc. Dat is wel vet om te zien.
De eerste dagen hebben we voornamelijk wat rondgelopen en ‘ons' gebied geobserveerd. Op maandag kwamen er al 2 leraren langs om het een en ander te bespreken. Intussen hebben we hier en daar wat afspraken gemaakt met een hoteleigenaar en de manager van the Ubud Tourism Office.. Uiteindelijk willen we namelijk een afspraak met de zoon van de koning van Ubud, jawel mensen, de zoon van de koning Dat is namelijk de enige echte persoon die het meest van de ontwikkeling en invloed van het toerisme in Ubud weet. Dus hopen dat we uitgenodigd worden.. Voor de rest moeten we naast het onderzoek van de aanbodzijde ook de ‘vraagzijde', ofwel de verschillende marktsegmenten onderzoeken. Vooral people from Downunder, Koreanen en Nederlanders (!) vind je hier terug.
Gisteravond was er een ITMC-feest georganiseerd in Kuta dus kregen we meteen de kans om bij te bruinen op het strand. De jongens gingen er naartoe met de scooter, Marloes en ik op een veiligere manier; met de shuttelbus. Toen we uitstapten wisten we niet wat ons overkwam; snikheet! In Ubud regent het eens in de zoveel dagen en het houdt dan ook niet op na 5 minuten.. Een paraplu kan dan best handig zijn.. In Kuta daarentegen kan je diezelfde paraplu tegen de zon gebruiken, o wat een hitte daar. De temperatuur voelde echt aan als 35 C. Veel water drinken wordt er dan gezegd, maar je wordt er ook wel gek van hoe vaak je dan naar 't toilet moet, haha! Op 't feest zagen we ook weer de mensen van shift 1 die a.s weekend al naar huis gaan. Het valt me op dat er veel mensen zijn die een ontsteking of bacterie ergens hebben opgevangen en nu aan de antibiotica zitten. Het is op straat ook niet echt schoon en dan ben je toch blij dat je die vaccinaties gehad heb. Er zwerven hier veel katten en honden op straat die er niet echt aantrekkelijk uitzien om geaaid te worden (vette schurftplekken, hlgg)
Nu zit ik in de Dragonfly; vaste plek waar we gratis wireless kunnen internetten.. Zij kennen onze namen al en wij kennen de menukaart.. Straks lopen we terug naar onze kamer en overleggen we wat we in het weekend (onze ‘vrije tijd') gaan doen. Daar krijgen jullie zeker meer over te horen.

Liefs Anita

PS voor Maike: Ja het is hier ook Volle Maan met een prachtige lucht Vol met Sterren!!!

First Bali impressions

Hai iedereen!

Allereerst vind ik het echt super dat jullie allemaal berichtjes achtergelaten hebben; ik lees ze met veel plezier door.
The story continues.. Woensdagochtend werden we alweer verwacht in een hotel om de hoek waar alle lectures gegeven worden. Om een uur of 10 werd er enthousiast verteld door een locale touroperator over het toerisme in Bali en hoe ze te werk gaan. Hierna hadden we even de tijd om te doen wat we wilden tot de volgende lezing gehouden zou worden. Marloes en ik gingen even het straatje in waar er vele winkeltjes zaten. Iedereen zegt: 'Haaii, how are youuu?' In het begin reageer je nog, maar dat straatje is nog geen 100 m. lang en je wordt al gek! Whahah, dus mensen, als je denkt dat het in Turkije erg is, aan de andere kant van de wereld is 't ook mogelijk.. Maar ik moet wel zeggen dat als je nou één (of twee) keer ‘nee' zegt dat ‘t dan ook ophoudt, maarja zij hebben niks te maken met 't volgende winkeltje en wij wel! Waar we nu zitten is gewoon een erg toeristisch gedeelte (Legian, vlak naast Kuta), dus iedereen komt op je af en zien dollartekens. Ook de kleine kinders met die lieve gezichtjes; die krijgen alles vanuit huis mee om hier je zo leuk mogelijk aan te kijken om een centje mee te pikken.. Het was trouwens niet zo heel erg heet, best bewolkt, lekker windje, dus precies goed. Daarna hadden we weer een lezing wat naar mijn idee wat te lang duurde en wat oogprikkers nodig had om wakker te blijven. Nog even snel een korte meeting over wat we nou de komende weken verwachten en hoofdzakelijk is voor een bepaald vak (Tourism Supply). Ja en toen konden we gaan. Dus wij even op 't strand kijken. 't Was echt vies, allemaal ranzige dingen op 't strand en niet echt aantrekkelijk voor ons om te gaan zwemmen. Maar het is wel echt geweldig voor surfers. Die golven zijn incredibly high en blijven maar komen. Na 5 hooguit 7 minuten werden Marloes en ik ‘aangevallen' door van die vrouwtjes die je haar invlechten. Ze zagen namelijk dat Lalith 't al had laten doen, dus meteen er bovenop of wij 't ook wilden. Ik wilde dat sowieso dus had zoiets van: ach waarom ook niet? Dus hup meegetrokken door die vrouw van 80 en ze begon meteen te vlechten. Dan wel van die Sean Paul vlechtjes, dus ingevlochten zegmaar.. Ik vond 't eigenlijk wel leuk en zat daar met zo'n grijns op m'n gezicht. Inmiddels zat Marloes ergens achter me en af en toe hoorde ik iets van geklaag. Toen ik een spiegeltje in m'n handen kreeg, snapte ik wel waarom. Ik moest zó hard lachen en werd meteen keihard naar voren gedrukt om stil te blijven zitten, whaha. Anyway, wat nou zo grappig was..ze heeft dus zo'n pony (zonder betekenis van die paardenfamilie) en die hadden ze APART gevlochten en ergens een beetje tussen gepropt met roze elastiekjes erin en het was niet bepaald haar ding :-d Ook werd ze onder handen genomen door andere lui, 1 smeerde haar zonder te vragen een tattoo aan en de ander iets met nagels. En ze kon geen kant uit. Lalith en Chris stonden maar 'n btje te ouwehoeren, filmen en lachen. Bij mij kwam dr ook iemand zitten en schilderde zo'n tattoo op.. Nou nou, wat zijn we weer blij. Niks is gratis mensen. En dat hebben we geweten. Tim was inmiddels in een sarong verwikkeld; hij kon er niet onderuit komen. Hij kan moeilijk ‘nee' zeggen. Uiteindelijk kreeg hij er zelfs 1 gratis bij, whaha, dat vond ‘ie dan toch eigenlijk wel zielig en gaf die gast alsnog geld. Dat afdingen zat er nog niet helemaal in, maargoed daar maakte ik geen probleem van; we hebben er allemaal immers van geleerd (met resultaat

). Daarna even ergens gegeten en dat is dan ookgoedkoop hoor! We betalen hier trouwens met de Indonesische Rupiah. Grote briefjes met grote bedragen erop; ‘tis net Monopoly Pa! Je kan maximaal RP. 500.000 pinnen en dat is zo'n Eur. 45,- hoorde ik. Dat omrekenen is wel weer verwarrend, want in Singapore moesten we alles door 2 delen en nu (gelukkig) niet. 's Avonds gingen we met een taxi naar Kuta om te dansen. Toen werd Lalith opgelicht; het was 15.000 en hij gaf er onbewust 3 van 50.000 (kreeg er nog wel een paar van 10.000 terug) en de taxi was gone!
De Australiërs in Kuta kan je er trouwens zo tussenuit pikken; echt van die blonde halflangharige surfers..
De volgende dag moesten we weer vroeg op; 8 u. vertrek met de bus op excursie! Er ging een gids mee die ik nu ff Neef Lonny noem, die Indonesische kok :-d Het was een hele hete dag. Met twee busjes van +/- 20 mensen vertrokken we naar Sanur. Daar stapten we een hal binnen waar allemaal sieraden handmatig gemaakt worden. Die mensen werken onder niet al te goede omstandigheden; gebogen rug, priegelig werk (slecht voor de ogen), geen airco en een smerige boel. Maargoed, daar ging het niet om. Nee, uiteraard ging het om de winkel ernaast waar al die sieraden voor een hoop geld verkocht werden. Met een blik van langer dan 3 seconden werd er meteen gevraagd (ineens staan ze dan achter je): 'please try, here is mirror'. Latersss.. Met de bus naar de tweede bezichtiging, namelijk een ‘typisch Balinese woning'. Neef Lonny gaf een rondleiding. Het zijn allemaal verschillende open huisjes, voornamelijk gemaakt van bamboe, hout en riet. Echt leuk om te zien, want het is zo ongelooflijk anders dan in NL. Dat moet natuurlijk ook vanwege de hitte, maarja dan nog: wij zouden dan de airco aanzetten (ja ook in de auto!) en dat is voor hun onmogelijk als ze amper muren hebben!
Het volgende bezoek was een familietempel. Hier kregen we een sarong om; dat is een grote doek die om je heupen gebonden wordt. Bij mannen anders geknoopt dan bij vrouwen. Bij de tempels kan je echt een typische Bali-stijl herkennen, die overal terugkomt. Ik vond het leuk om 't eindelijk es van dichtbij te bekijken, want je ziet ook veel kleine tempeltjes in de straat die half boven een muur uitsteken. Ook moet ik er nog even bij vertellen dat ze in Bali OVERAL kleine offers neerleggen; voornamelijk kleine vierkante rieten gevlochten bakjes met bloemen erin, soms doen ze er wat rijst bij, of een koekje.. Die kan je tegenkomen op de weg, midden in de supermarkt, naast de kassa, op 't strand, wherever! Dus je moet oppassen dat je daar niet op gaat staan. En er liggen elke dag nieuwe valt me op....
Met de bus reden we meer het binnenland in. We waren op weg naar de vulkaan. Onderweg stopten we nog ergens waar allerlei vruchten en specerijen groeiden -> bananen, avocado's, kaneel, pepers, cacao en nog veel meer waarvan ik de namen niet helemaal kon plaatsen.. Het was al wat kouder geworden, omdat we veel hoger zaten. Echt een prachtig uitzicht met een dreigende lucht.. Het begon te onweren met relaxt hard gedonder (relaxt omdat ik het niet erg vond om zoiets es mee te maken met een wierooklucht erbij). En die regen..tja..na een kwartier heftige regenval werden de paadjes riviertjes.. Toen was 't echt afgekoeld zeg; hoe snel de temperatuur kan dalen! Na een tijd geschuild te hebben, reden we richting de berg. We stapten uit bij een groot restaurant waar we meteen konden lunchen. Je had een geweldig uitzicht, jammer dat 't zo bewolkt was. Het viel me op dat er amper toeristen waren, misschien was het daarom ook wel zo mooi. Echt pure natuur.
Het laatste bezoek was ook indrukwekkend. We stopten bij een klein dorp, echt uniek vond ik. De mensen waren heel open en vriendelijk en heel belangrijk: trots op hun leefomgeving. Zo was er een vrouw die Nena (Duitse klasgenoot) en mij uitnodigde om ‘binnen' te kijken. We zagen hoe de verschillende hutjes ingericht waren met mooie zelfgemaakte spullen. In sommige huisjes zag je ook een tv-tje, geen idee hoe dat aangesloten was :-s Ze liet haar kinderen zien en Nena zei: 'Ahh, she is really beautiful' en toen antwoordde ze: 'Yeah, but she is black'... Ja wij reageerden dan zo van ‘ohh that doesn't matter' enzo, maargoed. Op zich valt 't hier heel erg mee hoor qua discriminatie. De lokale bevolking wordt absoluut niet weggedrukt in het toerisme. Ze hebben wel echt een kans om hoger op te klimmen. In Singapore daarentegen worden er vaak Amerikanen en andere buitenlanders ingeschakeld voor hogere functies. Marloes, Chris en ik werden ook nog ‘meegevraagd' door een oude man. Hij liet op straat zijn hanen zien (hanengevechten zijn nog best populair, maar wel illegaal volgens mij). Hij kon geen Engels en gebaarde een beetje. Echt mooi dat je elkaar wel redelijk begrijpt zonder enige verbale taal. Hij liet veel zien en had zelfs een grote eigen tempel. Er kwamen kinderen en vrouwen kijken, ik denk familie, en dat is echt raar dat ze je allemaal willen zien. We hadden maar kort de tijd en moesten met de bus terug naar 't hotel.
's Avonds nog even kunnen genieten van een gratis massage die aangeboden werd door het hotel en toen heerlijk naar bed.
Vanmorgen brachten we een bezoek aan een 5-sterren hotel en kregen een presentatie van de general manager. Daarna nog een korte rondleiding; de ligging was perfect -> direct aan een heel mooi strand. Maargoed daar zaten wij natuurlijk niet en konden weer gaan. In die buurt zat er een nieuwe ‘shopping mall', waar we met z'n allen ff naartoe gingen. Enorm veel surfmerken uit Australië die je echt overal zag. Marloes en ik zijn terug gaan lopen naar het hotel en hebben daar zo'n btje de hele dag over gedaan, wel heel erg leuk ondanks de hitte. Zo liepen we op 't laatst over een weg ohne enige toeristen. Op straat was het wel heel druk, maar taxi's (die ALTIJD toeteren of we mee willen rijden) waren er niet. Onderweg bood iemand aan: 'transport?' 'No, thank u' en toen zei die: 'Helikopter?'. Whahah, hoe grappig kan je 't maken, we hadden eigenlijk ja moeten zeggen..
Nu zijn we thuis en gaan vanavond uit in Kuta. Het is namelijk de laatste avond dat wij hier in Legian zitten en vertrekken morgen naar Ubud waar we met nog 3 groepjes zitten. We zijn er al een keer doorheen gereden en ik denk echt dat we ‘back 2 basics' gaan. Ik heb er heel veel zin in, maar ben benieuwd of ik jullie weer zo snel kan updaten. Morgen gaan we eerst met een stuk of dertig man raften wat de hele dag duurt. Een beetje verkleuren mag nou ook wel es, want we hebben overdag steeds binnen gezeten of 't was bewolkt. Die muggen zijn hier trouwens wel verrot; de bulten zijn 3x zo groot dan in NL en dat betekent dus ook xtra veel jeuk. Maarre ik wil niet te klagerig overkomen, haha, want ik vind het heel erg leuk hier!

Liefs Anita

Het begin van de Reis..

Hallo Allemaal!

Hier m'n eerste berichtje vanuit Asia waar jullie uiteraard met z'n allen naar uitkeken Razz

Het is nu 23.45u.
Allereerst de vlucht. Na allemaal op tijd ingecheckt te hebben, konden we meteen na wat afscheidsdrankjes met smam en my sista, het vlieguig in. Om 11.15u de lucht in en toen begon de reis! OK voor diegene die Singapore Airlines niet kennen; het is de beste airline en heel erg op service gericht. Dat was ook idd te merken.. We kregen veel te drinken en al redelijk snel een maaltijd voorgeschoteld (o.a. biefstuk). Voor ons was dit de lunch, maar de airline leefde al 6 of 7 uur verder, dus werd 't een diner.. Ook kon je je niet echt vervelen in 't vliegtuig, want we hadden allemaal ons eigen tv-schermpje; naast films, heel veel muziek (gelukkig) en games, kon je ook naar het nieuws, documantaires en tv-programma's kijken of een talencursus doen. Voor ons gevoel was het natuurlijk gewoon dag, dus van slapen was niet echt sprake (en dat heb ik geweten ook!) We vlogen letterlijk door de tijd heen en dus was 't al snel donker. Heel apart.. Lalith was de 25e jarig en dat moest natuurlijk gevierd worden. Ik had van te voren een taart geregeld bij SQ dus zaten we in spanning af te wachten wanneer die gebracht zou worden aangezien we niet wisten welke tijd ze zouden aanhouden. Uiteindelijk na 't nog es gevraagd te hebben, kwam er iemand met een dienblad met een mooie versierde taart en een fles champagne. Helemaal top dus!
Na dus ongeveer 12 uur in 't vliegtuig gezeten te hebben, word je toch best moe, want in Nederland zou je dan naar bed gaan.. Wij landden daarentegen en sloegen zo de nacht over. Toen de deuren van het vliegveld zichzelf openden, stapte ik naar mijn gevoel in een tropisch zwembad waar de verwarming nog even extra hoog gedraaid was. Oh My God!! En het was nog 's ochtends ook, zonder enig zonnetje.. Het was dus echt ff een temperatuurshock vergeleken met de temperatuur van zaterdagochtend. In het hotel kregen we per groepje meteen een aantal opdrachten, waarbij 't erop neerkwam dat we de boel/cultuur maar es moesten gaan verkennen/observeren.. Wij bleven in de Indiase wijk, conclusie: een heel ander Singapore dan we hadden voorgesteld, het was namelijk nogal vies (ik heb al een rat en wat cockroaches voorbij zien rennen..) en er lag van alles op straat, terwijl Singapore juist de stad is waar je een boete krijgt voor kauwgom op straat etc. 's Avonds ergens gele rijst gegeten en lamsvlees.. En ja, Indisch eten is pittig, incredible, daar ben ik dan ook weer achter, terwijl die man zei: ‘Noo, this isn't spicy at all'.
Maandag hadden we een druk maar leuk programma. We werden wakker met onweer en harde regen.. Om 9 uur moesten we buiten staan voor de bus to leave to the Singapore Tourism Board. Daar kregen we een lecture over het toerisme en vooral MICE kwam ter sprake (business enzo) en de twee projecten die gepland staan. Niet te geloven hoe waanzinnig groots ze dat gaan aanpakken en al in 2009/2010 af willen hebben. Natuurlijk wel leuk om al die plannen al helemaal uitgewerkt te zien.
Daarna vertrokken we naar Sintosa Island. Hier konden we gewoon met de bus naartoe (ik dacht nog: shit moeten we met een bootje ofzo en ik ben zeeziek, whaha) Anyway, het is een soort van entertainment island, met heel veel groen en leuke attracties. Om kwart voor één werden we verwacht bij The Tourism Academy of Sintosa Island.. We werden ontvangen met drankjes en de lecture kon beginnen.. Alleen was 't er niet 1, maar waren het er 4, dus met een korte pauze tussendoor (check die monkeys in de pictures), duurde het tot half zes! Tja, daar word je best moe van, maar het was wel interessant. Ze vertelde van alles over hoe ze gegroeid zijn en de ontwikkeling van toerisme daar enzo.
's Avonds een XD-card gekocht zodat ik (nog) meer foto's kan maken en nog in een Riksja gezeten; ik vond het doodeng, want die man reed alsmaar door rood en ze rijden hier al aan de andere kant van de weg, dus dan lijkt 't extra gevaarlijk.. Maargoed, ‘twas wel een ervaring op zich.
Vanmorgen in Suntec Exhibition Center geweest. Megagroot! We kregen een korte rondleiding en konden daarna nog even ‘vrij' rondlopen. We zaten in het schone rijkere gedeelte en daar hoort natuurlijk een mooi winkelcentrum bij, haha. Marloes en ik vermaakten ons dus prima.. Om 13.00u. uitgecheckt en met de bus naar 't vliegveld. Na een kleine vertraging vertrokken we naar BALI!!! Inmiddels zit ik hier buiten op m'n balkonnetje (wireless internet op m'n laptop) in Legian en ik kan jullie vertellen dat dat windje nu niet verkeerd is! We zijn in 't donker aangekomen, dus ik kan nog niet veel zeggen. Alleen dat dit hotel ge-wel-dig is, vergeleken met Singapore (foto's volgen als ik licht heb). Dat het vlak aan zee ligt, want ik ruik een enorme vislucht. Hmm, ik ben alleen wel benieuwd hoe de temperatuur morgen zal zijn, want ik heb al gehoord dat 't vaak oploopt tot een graad of 35..
Nou als dit geen update is dan weet ik het ook niet meer, hahaha. Ik hoop jullie binnenkort meer te kunnen vertellen over Bali. Ik weet nog niet precies hoe die wirelesscard werkt van dit hotel, maar daar komen jullie snel genoeg achter..

Liefs Anita

Oja en veel plezier op het orkest vanavond