Hallo iedereen!

Inmiddels alweer te vinden in Nederland sinds maandagochtend, maar toch even een laatste update om het reisverhaal af te maken.

Vorige week donderdag gingen de jongens en ik met de scooters naar de oostkust. Ik zat achterop bij Lalith, omdat ik dat voor mezelf wel wat veiliger vond aangezien ze hier dus aan de andere kant van de weg rijden. Het verkeer op Bali is vaak een grote chaos; er wordt aan alle kanten ingehaald, auto's rijden soms precies in 't midden op een tweebaansweg en iedereen negeert de max. snelheidborden. Scooters worden bereden door jong en oud.. Er is niet echt een limiet -> het is de normaalste zaak als er een vader, moeder en 2 kinderen op zitten. In plaats van de ruime auto's die wij hier gebruiken, hebben ze daar 1 scootertje om er met 't hele gezin op uit te gaan. Ook zie je kinderen van ong. 12 jaar de jongere kinderen naar school brengen. Officieel moet je daar 17 zijn om een scooter te berijden, maar in de praktijk is daar dus weinig van te merken.

Anyway, naar de oostkust. Onderweg kwamen we langs een zwart strand, waar we het niet konden laten om even in te zwemmen. Die stroming was ongelooflijk sterk, maar het strand en water was echt mooi. Eenmaal in Padangbai (zoiets) kwamen we ook bij een mooi strand terecht, maar wel vol met bootjes, dus niet echt geschikt om in te zwemmen. Lokale mensen verwezen ons naar ‘Blue Lagoon' wat zich 'over die heuvel daar' bevond. En echt hoor, wat je je bij die naam voorstelt, kwam uit. Gewoon too nice to describe. Check some pictures :-P We waren niet de enigen, ook niet zo gek natuurlijk, maar het was absoluut niet overbezet. Ik sprak met een Nederlands echtpaar die al jaren in Indonesië komen. Het was wel interessant wat ze vertelden, omdat ze al in 1969 op Bali waren geweest. Zij hebben dus écht een ontwikkeling van het eiland meegemaakt en vertelden hoe het er vroeger uitzag..
Eenmaal terug in Ubud zeiden we ‘goodbye' to Sania's House en was 't een ‘welcome' in Kajane Mua om te genieten van de luxe die het te bieden had. Onze bagage werd ook opgehaald vanuit Sania's en gedragen naar de kamers. Whaha, dat scheelde wel voor mij, want ik had inmiddels 4 tassen.. We kwamen de kamer in en ‘oohh' die badkamer, dat bed, alles! Overal lagen Balinese bloemtjes (genaamd Frangipani) die een beetje naar citroen roken. Marloes en ik waren helemaal blij met dat grote bed, zodat we niet elkaars deken konden afpakken, whahha. Maarja, dan heb je nog altijd de dingen van buitenaf die ondanks alles je slaap toch kunnen verstoren, waaronder het tropische onweer... Ik heb nog NOOIT zulk hard onweer meegemaakt en het was echt eng, alsof het zich precies laag boven ons dakje bevond en het aangesloten was op 40 stereo's. Marloes had amper geslapen, Tim en ik hadden het ook zeker gehoord. Maar het frappante was dat Lalith en Chris er helemaal niets van meegekregen hadden; bizar!
Met een ontbijtje op het balkon begon de laatste dag in Ubud. Een goed begin. Overdag nog eens over de markt geweest, waar de laatste souvenirs en schilderijen voor een lagere prijs gekocht werden. Eind van de middag spraken we met een lid van de Banjar; een gemeenschap die uit ong. 100 families bestaat en de lokale bevolking dus vertegenwoordigt. In Ubud vroegen we ons bijvoorbeeld af hoe het kan dat de cultuur nog zo goed voelbaar is. Dat is dus vooral aan de Banjar te danken. Zo zijn er regels dat alles rond 22.30u. gesloten is, er geen discotheken mogen komen, het onmogelijk is dat er zich een McD of KFC vestigt etc. Ze hebben dus redelijk de touwtjes in handen, aangezien er 13 Banjars zijn in regio Ubud!
's Avonds om half 8 waren we uitgenodigd om met Oni in het hotel te eten. Hij vertelde veel over het land, o.a. dat het zo corrupt is, vooral de politie.. En de extra tax die je in een restaurant nog moet betalen, gaat niet naar de overheid voor infrastructuur, nee dat blijft gewoon dicht bij de eigenaar zelf.. Anyway, het was erg gezellig en ‘t eten was van goede kwaliteit. Pas om half 11 keerden we terug naar onze kamer, waar we onze spullen nog even pakten voor de volgende ochtend.

Zaterdagochtend om half 8 reden we met het taxibusje van Kajane naar Kuta. Na eindelijk de acco te hebben gevonden, waar half NHTV ook zat, konden we naar 't strand. Marloes en ik bleven in Kuta met nog een groepje meiden. 's Middags hadden Francis en ik een surfboard gehuurd voor een uur en ja mensen, ik heb gesurft! Whaha, na een paar keer proberen, kon ik al op die plank staan! Helaas waren die golven die dag golfjes. Maar wat een sport zeg en best vermoeiend! Je springt op die plank, peddelen (alsof je dan vooruit gaat..) en dan met de golf mee. Aan het eind moet je dus weer terug die zee in en daar gaan we weer! Als ik in Australië gewoond had, dan wist ik het wel!! Misschien zorgt die klimaatverandering wel voor wat meer hoge golven in de Noordzee..
‘s Avonds voor de laatste keer in Kuta uitgeweest in de Bounty, een club wat ik niet aan andere aanraad. Go somewhere else! Ze draaien altijd dezelfde muziek, precies hetzelfde.. Maarja, wij waren geen Kutakenners, dus gingen we maar naar de plek waar de rest ook heenging, zodat we die ook weer es zagen.. Degenen die we ook altijd zagen, waren de ‘shemales' / ‘ladyboys' waarvan je er heel veel hebt op Bali. Ze maken mooi gebruik van de dronken Australische mannen die geen verschil meer zien..

Zondag verbrande toast als ontbijt met wat zoete juice -> we waren de luxe blijkbaar te snel gewend geraakt. De laatste Kuta-uren waren ingegaan. Strand, zwemmen, zonnen, inpakken, douchen en dan....naar the airport. Als aanmoediging begon het keihard te regenen. En dan ook echt een hevige regenval, waardoor de wegen binnen een half uur helemaal onder water stonden (20 cm?). Bevestigt meteen het goede afwateringssysteem van Kuta.. We vertrokken om 20.10u. vanuit Denpasar naar Singapore. Daar stapten we over en dat ging allemaal nog snel ook! Gewoon dr in en dr uit met 5 security poorten of paspoortcontroles.. Dus om 23.45u. was het zover: Back to Blanda.. Een paar uurtjes geslapen en toen was ik 't zat..dus ging ik films kijken

Maarliefst 4 films rijker geworden en naast mij probeerde de zon op te komen. Ik zat bij 't raam en had een mooi zicht op de oranje strook rondom de aarde. Aangezien we terug in de tijd gingen, werd de zonsopkomst uitgesteld, sehr nice..
We landden 3 kwartier te vroeg en waren weer in Nederland, het voelde aan alsof we een weekje weg waren geweest, zo snel is alles gegaan! Van een Jetlag heb ik weinig last gehad, gelukkig.

Nu moeten we verder met het verwerken van alle gegevens en een presentatie in elkaar flansen, zodat ze kunnen zien dat we wat gedaan hebben daar

Daarna gaan we met de destination analysis verder naar de pre-feasibility study. Dus we kunnen nog even..
Hoop dat jullie het leuk vonden om m'n verhalen te lezen. Ik heb het uitgebreid beschreven, zodat jullie je beter konden inleven wat ik heb meegemaakt. Heel erg bedankt voor alle berichten.

Alle liefs,

Anita