-Namaste ma'am, where you from??
HOLLAND
-What's your name?
ANITA
-That's Nepali name!! So tell me, what's your real name?
ANITA
-Aaaah [big smile] how did you get this name? It is Nepali name! Did your mother know someone from Nepal when giving you this name?
-Euhh??

Het is alweer even geleden dat ik een bericht gepost heb, maar ik moet er nog even in komen. Uiteraard is er weer veel gebeurd, gezien ik hier al meer dan twee weken zit!! Maar laat ik beginnen bij waar we gebleven waren: het weekend

Op zaterdag ben ik NIET naar Bhaktapur gegaan - hier kom ik later nog op terug - maar met Ivo en Susan naar de Boeddhistisch tempel Bodhnath gevolgd door de Hindoeïstische Pashupatinath. Bij die eerste hing er een relaxte sfeer vergezeld met Boeddhistische mantra's (die zich herhalend afspeelden op CD). Bij de tempel van godin Shiva was de sfeer wat 'anders', gezien daar o.a. de hele dag lichamen gecremeerd werden. Ook wij hebben er een tijdje gefascineerd naar zitten kijken: het lichaam wordt in een soort brancard 'ten tonele gebracht', vervolgens neemt de hele familie (en weet ik wie er nog meer bijstonden) afscheid, nadat ze eerst hun handen en voeten gereinigd hadden in de heilige Bagmati-rivier. Hoewel wij dachten dat de jonge vrouw een ‘bijzondere' crematie zou krijgen, gezien het afscheid plaatsvond aan de ‘welvarende kant' van de brug, werd ze alsnog naar de andere kant gebracht, waar vervolgens de Brahmaan de brandstapel zo goed en knapperig mogelijk voorbereidde. Dit hele ritueel duurde zeker wel een paar uur en inmiddels was ik zelf ook verbrand, maar dan van de zon ..

Op zondagochtend ging ik met Prem naar de meeting, waarbij 3 directeuren aanwezig waren met elk hun eigen focus: een blinde man met Stevie Wonder-zonnebril van de Association of the Blind, een dove man van de 'Doven-organisatie' en een 'normale' man van de organisatie voor ouders van zwakbegaafde kinderen. Ze vertelden allemaal wat de situatie in Nepal is voor hun eigen doelgroep en hoe hard ze hun best doen om de overheid ervan te overtuigen dat er meer materiaal (braille boeken etc) nodig is, meer doventolken en ga zo maar door. Je bent je ook meteen zo lekker bewust van hoe váák je zinnen gebruikt als: 'It's really interesting to SEE that ...', of 'It's good to HEAR that....', euhhh tja het is nog even wennen

Maargoed, eigenlijk moet er nog zoveel gebeuren voor deze groepen dat ze allang blij zijn met mijn onderzoek, waardoor ik me weer wat meer gewaardeerd voelde en zo met een tevreden gevoel het pand kon verlaten.

Diezelfde middag werd ik bij Prem thuis uitgenodigd; zijn vrouw was er helaas niet, maar zijn zoontje wel. De kinderen in Kathmandu kunnen trouwens vloeiend Engels wat ook niet raar is gezien ze er al vanaf groep 1 mee beginnen! Verder liet Prem me zijn nieuwe huis (in aanbouw) zien, waar we eerst met de motor naartoe reden. Altijd leuk =) Vanaf zijn dakterras-in-spé had je uitzicht over heel KTM!

De volgende drie dagen had ik 4 bezoeken gepland bij organisaties de mij interessant leken, waarvan 2 op maandag in Bhaktapur. Dit leek me dan ook een uitstekende gelegenheid om met de 'vrienden van vrienden' te ontmoeten, ja dat klinkt nogal ver weg en vaag allemaal, maar toen ze eenmaal voor me neus stonden, was ik aangenaam verrast! Kishor, Anir en Beid hebben alle drie op de NHTV in Breda gestudeerd, waarvan ik die laatste twee gewoon van gezicht kende, omdat zij bij mij de hoorcolleges volgden, haha, hoe klein kan de wereld zijn?! Helaas was 't door wat uitgelopen meetings al laat in de middag, waardoor ik niet te lang kon blijven, omdat de laatste bus al rond 19u. terug naar Kathmandu ging.

De dagen erop ben ik met de ‘micro bus' de andere NGOs gaan bezoeken in buitenwijken van KTM. Die busjes zijn stukken goedkoper dan de taxi en uiteraard ook een stuk voller; als je denkt dattie vol is kunnen er altijd nog 3 mensen bij.. Tja, het is kiezen of delen. Je merkt hier trouwens enorm veel van de uitlaatgassen en het opwaaiende stof. Zelfs in Beijing had ik geen last van hoestbuien zoals hier. Door de drukte en alles eromheen had ik toch wel sterk de behoefte om richting Pokhara te gaan wat aan een meer ligt en op de route richting Baglung. Daarom heb ik een busticket geboekt via Suze (van het hostel) voor maandag de 28ste. Na een drukke week en met dit mooie vooruitzicht kon ik mijn weekend goed beginnen! Met een groep van 7 Hollandsche meiden kun je dan maar 1 ding bedenken: een fiets huren =) Uiteraard trokken we aardig wat bekijks en renden er hier en daar wat kinderen mee: 'helloooooo!!' Ook op zondag waren we met een grote groep, omdat onze supervisor Paul (van de universiteit) in het land is. Erg leuk om hem hier te zien. In totaal zijn er dus 14 IDS studenten (13 NL), dus dat is nu nog één gezellige boel. Na het avondeten ben ik op tijd teruggegaan naar het hostel om mijn backpack in te pakken voor de grote dag: Pokhara. Ik kon eigenlijk niet wachten om de uitlaatgassen om te ruilen voor een mooi meer met een spiegelbeeld van mooie bergen!! Ook de 10 uur dagelijkse stroom en het gebrek aan een warme douche waren geen aantrekkelijke redenen om te blijven. Maar het gerommel in mijn buik was omgeslagen in #dia# en dus was ik toch niet helemaal ‘ready steady' voor de 7 uur durende busreis.. Wat een tegenvaller, maar niks aan te doen! Op maandag en dinsdag heb ik vooral veel geslapen en rustig aangedaan, maar ik voelde me eigenlijk best prima. En dus heb ik opnieuw een busticket geboekt (weer via Suze), opnieuw gedag gezegd en ben ik inmiddels sinds gistermiddag in Pokhara. HEERLIJK!!

Toch blijf ik hier niet te lang - morgen ga ik dan eindelijk naar mijn onderzoeksgebied: Baglung. Het is maar zo'n 2-3 uur rijden, dus ik verwacht hier nog vaker terug te komen.

Het verhaal lijkt me even lang genoeg - sorry daarvoor. Ik weet niet hoe het met 't internet en de ontvangst zit in Baglung, maar daar komen we snel genoeg achter..

Succes in de kou!! Schrale troost: hier onweert het nu ook!

Liefs

PS: in de heilige Bagmati-rivier waren kinderen alsmaar op zoek naar iets kostbaars. Ze visten niet alleen in het water met hun 'hengels', gemaakt van touw en magneten, ook doorzochten ze de kleding van het zojuist uitgeklede lijk en de offers die de familie voor hun neus in het water gooiden.. En zo is respect ook 'maar' een luxe..